Recenzja powstała w ramach akcji "Relacja za akredytację". Dziękujemy!
Przewodnim tematem sztuki lubelskiego Teatru Centralnego nie jest bowiem szekspirowski Otello, ale nasz ludzki lęk przed kimś, kto jest obcy, inny, przed kimś, kto wykracza poza przyjęte społecznie ramy.
Tytułowy Otello ma niejako dwie twarze.
Jedną znaną z szekspirowskiego dramatu i drugą – aktora amatora, byłego więźnia, który z tego powodu akceptowany nie jest przez innych aktorów „zawodowców”.
Postać Otella pokazuje jak społeczeństwo jest wstanie zmanipulować jednostkę, doprowadzić ją niemal do szaleństwa. Bohater ten w gruncie rzeczy jawi się jako postać pozytywna, choć obarczona bagażem przeszłości. On, w przeciwieństwie do zawodowców, ma swoje zasady i według nich postępuje. Jeśli kocha, to do szaleństwa, a gdy nienawidzi, to gotów jest popełnić zbrodnię.
Dla niego białe to białe, a czarne to czarne.
Pełni szarości są za to profesjonalni aktorzy, obłudni i za wszelką cenę pragnący osiągnąć sławę. Są bowiem doskonali, wykształceni, posiadający odpowiednią dykcję i umiejący właściwie posługiwać się słowem. Z drugiej jednak strony to właśnie oni nie mają zasad, są fałszywi i opętani żądzą sławy. Potrafią manipulować, swoimi czynami doprowadzić do zbrodni, a nawet sami je popełniają.
Spektakl „Już się ciebie nie boję, Otello!” to sztuka dla widzów o mocnych nerwach, których nie odstrasza łacina podwórkowa.
autor tekstu: Artur Pałyga
reżyseria: Joanna Lewicka
asystent reżysera: Karol Rębisz
choreograf: Tomasz Dajewski
kostiumy: El Bruzda
realizacja dźwięku: Marek Krupa
obsada: Ewa Pająk, Ewelina Stepanczenko, Dariusz Jeż, Paweł Pabisiak, Adam Pater, Marcin Zarzeczny
premiera: 6.02.2010
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
