Czterech ludzi… cztery różne historie… jeden cel i wspólna pasja. Radość grania, żywego instrumentalnego grania i do tego w pełni profesjonalnego. Grania, które w takiej formie raczej rzadko gości w klubach koncertowych. O wielu można by tak napisać, jednak niewielu w swoim debiucie scenicznym potrafi udowodnić, że nie są to jedynie marketingowe opowiastki. TOTALiZATOR potrafił pokazać, że ich słowa są prawdziwe i stworzenie nośnego zjawiska twórczego udało się w pełni. Efekt – debiut sceniczny, którego nie powstydziłaby się niejedna kapela z dumą prezentująca swoje platynowe płyty. Cel osiągnięty, pasja jednak dalej łączy, pozostaje nie stać w miejscu.
Historia muzyki współczesnej zna wiele przypadków łączenia ludzi „po przejściach”. Wiele razy na scenie i w studiach spotykali się ludzie których łączyły wspólne cele i pasje. Nie byli jednak w stanie poprzeć tego odpowiednim zaangażowaniem, a często też swoim profesjonalizmem. Z takich spotkań najczęściej wychodzą duety mające ratować sprzedaż płyt rodzimych zespołów o wątpliwej jakości. W skrajnych zaś wypadkach muzyczne dziwolągi trącające absolutną amatorszczyzną wywołujące w publiczności odruch panicznej ucieczki. O historii Panów tworzących TOTALiZATORA też można by pisać dużo i płomiennie. Każdy z nich ma bardzo bogatą historię sceniczną, choć do tej pory mocno różniła ich stylistyka. Jednak w wypadku TOTALiZATORA cele i pasje, które na ogół nie wystarczają poparte zostały pełnym zaangażowaniem i co najważniejsze profesjonalizmem. To właśnie takie mariaże sprawiają, że muzyki chce się słuchać, a na koncert idzie się z prawdziwą przyjemności mając świadomość, że wieczór nie będzie zmarnowany. A na koniec nikt nie krzyknie „Oddajcie za bilety” – chyba że prosząc o bis.
Wojtek Łukiewicz z dawnego Priority – gitara, która potrafi zrobić z publicznością wszystko, mimo, że do tej pory głównie wygrywała mocne metalowe pochody. I ten kolor… róż „Hello Kitty” najczęściej nie wróży dobrze, jednak u Wojtka zdaje się tylko wzbogacać brzmienie, a do tego bardzo urozmaica wszystko to co dzieje się na scenie. Grający również w Priority bas, czyli Grzesiek Kozłowski oraz Adam Lipiec z historycznego już Terenu Prywatnego na perkusji to sekcja rytmiczna przed którą drżą mury. Absolutnie profesjonalny fundament do budowania naprawdę udanych kompozycji. Nawet godzinny set zagrany w niewielkim pomieszczeniu Tektury nie był w stanie zrosić potem czoła perkusisty, i dobrze, wszak perkusja to instrument, nie zaś przyrząd treningowy. I wreszcie Andrzej Kępski, człowiek legenda LSM-u, szara eminencja lubelskiej muzyki. Obecnie najbardziej znany jako Natty B z Roots Defender Sound Kolektyw oraz Geto Blasta i LSM, tworzący już wtedy gdy większość "jednosezonowych gwiazdek" muzyki jeszcze raczkowała. Teraz wreszcie może się spełnić jako autor tekstów i spełnienie to wychodzi wszystkim na dobre, zwłaszcza słuchaczom.
Jednak żaden szanujący się zespół nie jest w stanie zagrać bez odpowiedniego supportu. Ktoś musi bowiem publiczność rozgrzać, przygotować odpowiednio na silne doznania serwowane przez gwiazdę wieczoru. Na szczęście w niedzielny wieczór dwa pierwsze zespoły zagrały na poziomie, który zapewnił godną rozgrzewkę. Mocne wstępne uderzenie w wykonaniu Razor of Death z Lublina i ABNORMYNDEFFECT z Mołdawi okazało się w tym wypadku dobrym rozwiązaniem. Choć dobór stylistyczno-muzyczny zespołów trochę mógł zaskoczyć to jednak również dzięki temu wiadomo było kto jest tu gwiazdą.
Strony zespołów:
TOTALiZATOR – http://www.myspace.com/totalzator
ABNORMYNDEFFECT – http://www.myspace.com/abnormyndeffect
RAZOR OF DEATH – http://www.myspace.com/razorofdeathpl
Więcej zdjęć na:
http://mmotow.bessa-art.pl
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
