Trwa XII Geograficzna Wyprawa lubelskiego UMCS na Spitsbergen

Uczestnicy wyprawy to pracownicy lubelskiej uczelni: Andrzej Gluza, Krzysztof Siwek, Waldemar Kociuba, Piotr Zagórski i Waldemar Kubisz.

– Przedsięwzięcie jest kontynuacją ponad dwudziestoletniej serii wypraw, w trakcie których prowadzone były badania środowiska przyrodniczego Ziemi Wedela Jarlsberga (Zachodni Spitsbergen – red.) w warunkach dynamicznych zmian klimatu – mówi Katarzyna Mieczkowska-Czerniak, rzecznik UMCS. – Uniwersytet od roku 1986 prowadzi badania w oparciu o letnią bazę w Calypsobyen (wyspa Bellsund).

To znakomite miejsce do prowadzenia badań, bo dookoła roztacza się tundra, a obok sąsiadują uchodzące do morza lodowce Recherge i Renarda.

– Dokładnie taki krajobraz i taki klimat panował u nas, także na Lubelszczyźnie, 12–15 tys. lat temu – mówi dr Andrzej Gluza, klimatolog z UMCS i kierownik tegorocznej wyprawy. – Możemy zobaczyć, co kiedyś działo się w miejscu, gdzie teraz żyjemy. Taka wielka lekcja geografii w naturze.

Na Spitsbergenie właśnie kończy się zima. Leży śnieg, a temperatury są ujemne.

– Ale za to będzie coraz cieplej – prognozuje Gluza. –W lipcu i sierpniu temperatury będą sięgały już 10 stopni Celsjusza. Oczywiście, nie na lodowcu, bo tam cały czas panuje zima.

Spitsbergen

Potoczna i najlepiej znana nazwa archipelagu wysp położonych na terytorium należącym do Norwegii. Oficjalnie archipelag nosi nazwę Svalbard. Potoczną nazwę Spitsbergen (po polsku: Ostre Góry) nadał wyspie holenderski żeglarz W. Barents, który odkrył ją w 1596 roku.

Spitsbergen znajduje się w połowie drogi między północnymi krańcami Norwegii a biegunem północnym. Archipelag jest najbardziej wysuniętym na północ europejskim terytorium. Północny kraniec Spitsbergenu jest oddalony od bieguna północnego jedynie o około tysiąca kilometrów.

Autor tekstu: Miłosz Bednarczyk