Na wędkę: Czerwona dama

Bytuje obok płoci. Jedną z podstawowych czynności mających na celu lokalizację stada będzie doglądanie miejsca przebywania dorodnych egzemplarzy. Zazwyczaj zajmują one warstwę przypowierzchniową. Zależnie od miejsca egzystencji, krasnopiórki mogą bywać długie i zarazem szerokie (kształtem ciała przypominać karasia albo leszcza), długie i smukłe (co niejednokrotnie zbliża je wyglądem do płotki).

I tak na przykład w jednym z moich ulubionych zbiorników, jesienią wyłączonym z możliwości uprawiania wędkarstwa niemuchowego, rozrastają się one na szerokość, co powoduje emocjonujące zacięcia oraz niezapomnianą walkę. Inaczej rzecz ma się na wodach rzeki Nędznicy.

Krasnopiórki, czyli wzdręgi tam bytujące są bardzo płoche, drobne, przechytrzyć je można wyłącznie minimalną suchą muszką. Podczas moich wypraw nie trafiłem takowej na nimfę. Jeszcze inne zamieszkują Bystrzycę, gdzie bardzo mocno upodobniły się do płoci, co niejednokrotnie uniemożliwia rozpoznanie konkretnego gatunku. Brania krasnopiórki są bardzo emocjonujące, szczególnie podczas połowów na nimfę. Dorodne okazy atakują w najmniej spodziewanych momentach, powodując porządne odjazdy linki, specyficzne dla rozmaitych olbrzymów. Testując cały arsenał gamy kolorystycznej przekonałem się o skuteczności much zaopatrzonych w niebieskie albo złote główki.

Żaden wędkarz przestrzegający etyki nie powinien po-zbawiać życia tej niezwykłej istoty. Uwiecznić na zdjęciu, może nawet da przysłowiowego buziaka.

Na wędkę: Czerwona dama