Lodowa rzeźba w lubelskiej Plazie (zdjęcia, relacja)

Z minuty na minutę, coraz szybciej, gdyż główne narzędzie rzeźbiarza stanowiła piła elektryczna, z bezkształtnej bryły lodu wyłaniały się określone kontury. Nie była to jednak bezszelestna cicha praca, bowiem warkot maszyny, odgłosy łamiącego się lodu donośnie rozlegały się wokół. Niepowtarzalne wrażenia, gdy na oczach tłumnie obserwujących tę niecodzienną czynność gości Plazy wyłaniała się z zamrożonej wody całkiem kształtna forma, zdominowały na wiele minut parterową część Centrum. Ludzie gromadzili się wokół, obserwowali, podziwiali, wymieniali pomiędzy sobą uwagi. Większość chyba po raz pierwszy w życiu miała możliwość zobaczenia na własne oczy artysty-rzeźbiarza lodowych dzieł w akcji. Na długo w pamięci pozostaną te minuty... Świetna zabawa, poglądowa lekcja z wychowania artystycznego. Brawo, Panie Artysto!

Przypomina się mimochodem wspaniała, choć niestety zapomniana już dziś powieść historyczna "rosyjskiego Waltera Scotta" - Iwana Łażecznikowa (1792-1869) "Pałac z lodu", która doczekała się tłumaczenia także na język polski oraz wielu ekranizacji. Jej dominantę stanowi tytułowy pałac wzniesiony zimą w latach 20-tych XVIII wieku w Sankt Petersburgu z rozkazu faworyta carycy Anny Iwanowny Romanowej (1693-1740) - Ernesta Birona (1690-1772). Ale gdzie tu związek z niedzielnym wydarzeniem artystycznym w Lublinie ? Otóż okrutny faworyt cesarzowej, który pragnął zaszczytów, sławy i władzy, nie mógł poradzić sobie z wyposażeniem wzniesionego dla kaprysu carycy lodowego pałacu. Wpadł zatem na iście szatański pomysł. Kazał polewać na siarczystym mrozie dwóch więźniów, aż ci zamarzli na śmierć i przeistoczyli się tym samym w lodowe posągi.

Jakże inna atmosfera panowała w Plazie, choć posąg powstawał z tego samego materiału...