Dworzec PKP [7 Cudów Lublina - nominacja]

7 cudów Lublina: Jak zgłosić nominację do plebiscytu 7 cudów Lublina

Budynek powstał w ramach połączenia Lublina z Warszawą w postaci Kolei Nadwiślańskiej. Najpierw jednak spierano się o to, gdzie dworzec ma stanąć. Debatowano nad Ponikwodą, Tatarami oraz wsią Bronowice. Ta ostatnia lokalizacja wygrała i w 1875 roku na lubelskim przedmieściu Piaski ruszyła budowa dworca.

Dwa lata później tory do dworca zostały już doprowadzone. Pierwsze próbne pociągi zaczęły przyjeżdżać do Lublina. Wstęgi na uroczystym otwarciu przecięto 30 sierpnia 1877 roku. Gmach został przebudowany na początku lat 20. XX wieku. Zmodernizowany budynek, wzbogacony o nową część otwarto w 2004 roku. W nowo wybudowanej części dział punkt gastronomiczny i kawiarenka internetowa. Po remoncie zniknęła antresola z punktami usługowymi.

Na lubelskiej stacji działa lokomotywownia ze sprawną obrotnicą. Znajdziemy tam też dwa niesprawne żurawie wodne, które kiedyś wykorzystywane były do naboru wody przez parowozy. Regularny ruch parowozowy został zawieszony w 1988 roku. Przy peronie 3 znajduje się pomnik parowozu z mini-muzeum poświęconym historii lokomotywowni Lublin.

Dziś stacja jest dworcem o największej liczbie odprawionych pasażerów w  Polsce wschodniej. – Choć dworzec nie jest na liście zabytków, znajduje się na gminnej liście ewidencji zabytków – mówi Dariusz Kopciowski, zastępca wojewódzkiego konserwatora zabytków. – Wyglądem zbliżony jest do dworca z Białegostoku.

Wybierz z nami 7 cudów Lublina - serwis specjalny