Czy upływ czasu pogrzebie słodownię w Lublinie? (materiał Dziennikarza Obywatelskiego)

TROCHĘ HISTORII: Fabryka Słodu Vetterów, przy ulicy Misjonarskiej 22, wzniesiona została w 1846 roku, rozbudowana do obecnej formy w roku 1899.

W czworokątnej wieży z ogromnym kominem, odbywało się suszenie słodu. To surowiec do produkcji piwa pobliskiego browaru przy ulicy Bernadyńskiej - jako część browaru Karola Rudolfa Vettera.

W latach dwudziestych ubiegłego stulecia obiekt przestał spełniać pierwotną funkcję, został zmodernizowany i przystosowany przez Mieczysława Górskiego na wytwórnię papierosów. Kres działalności wytwórni położył szalejący w tym czasie wielki kryzys ekonomiczny lat 20-tych.

Od tego czasu obiekt przemysłowy utracił charakter wielkiego zakładu produkcyjnego. Jest opuszczony, i narażony na niemiłosierny ząb czasu, który dokonuje dewastacji całego budynku.

Od 1992 roku, miasto Lublin (jako właściciel) podejmuje próby sprzedaży obiektu, niestety bez rezultatu. Obecnie, część jest dzierżawiona przez komis samochodowy. Wcześniej był tam punkt skupu złomu oraz firma sprzedająca drewno kominkowe.
STAN DZISIEJSZY

To, co zostało po dawnym zakładzie produkcyjnym przy ulicy Misjonarskiej 22, to dzisiaj całkowita ruina. Dla mieszkańców pobliskiej kamienicy przy Misjonarskiej 24 – to istne zagrożenie życia. Nie tak dawno fragment elewacji spadł na małe dziecko...

Wieża suszarni odchylona jest od pionu prawie metr. Powieszono tam tabliczkę ,,Obiekt grozi zawaleniem’’. Słodownię odwiedziła komisja estetyki miasta, która zastanawia się, co z tym fantem zrobić.

Wystosowała odpowiednie pismo do konserwatora zabytków, aby obiekt rozebrać.
Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków, leży w strefie ochrony konserwatorskiej.
Sprawa utknęła w martwym punkcie, budowla niszczeje z roku na rok.

Zastępca wojewódzkiego konserwatora zabytków, Dariusz Kopciowski, twierdzi, że nawet tak zły stan budynku to nie powód, by od razu wymazywać go z panoramy miasta.

Budynek słodowni ma niezaprzeczalne wartości zabytkowe. Wyjątkowy jest przede wszystkim detal i ceglane lico elewacji.

Powinna powstać ekspertyza dotycząca stanu zachowania obiektu. - Moim zdaniem warto podjąć trud remontu. Wachlarz funkcji, jakie mogłyby znaleźć się w dawnej słodowni jest naprawdę duży. Zgodzilibyśmy się np. na hotel, biura, lofty, placówkę kulturalną- czy sklepy – wylicza pan Dariusz.

PLANY I WIZJE

Izabela Sierakowska (SDPL), w jednym z punktów swojego programu wyborczego proponuje zaadoptowanie budowli na potrzeby Teatru im. Hansa Christiana Andersena.

Jak czytamy w Dzienniku Wschodnim w artykule Jacka Szydłowskiego "Student ma pomysł na stary browar", istnieje nawet gotowy projekt renowacji i przebudowy browaru i okolic. "To praca dyplomowa Bartłomieja Kożuchowskiego z Lublina, obroniona na Politechnice Warszawskiej" - czytamy w artykule.

I dalej: "W miejscu starej słodowni, młody architekt zaprojektował uczelniany wydział wzornictwa przemysłowego. Projekt przewiduje zachowanie budynku słodowni w obecnym kształcie. Całkowitej przebudowie uległoby tylko jego wnętrze.

Słodownię mogłaby pomieścić np. placówkę kultury, co miałoby znaczenie w kontekście starań Lublina o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
Rozbiórka starego browaru nie jest przesądzona. Projekt Bartłomieja Kożuchowskiego- spodobał się przedstawicielom komisji estetyki miasta."

WNIOSKI KOŃCOWE

Czy upływający czas i warunki atmosferyczne staną się wyrocznią dla XIX budowli?
A może władze miasta wykorzystają projekt zagospodarowania młodego architekta Bartka Kożuchowskiego? A gdyby tak zlalazł się amator zakupu całości i doprowadzenia go do stanu używalności?

Nie do pomyślenia jest, aby zabytkowa budowla zawaliła się i poczyniła ofiary w ludziach. Czy dopiero takie wydarzenie doprowadzi do radykalnych posunięć w tej sprawie?
Co Wy na to?