Za nami 119. rocznica urodzin „naszego wspólnego poety”. W 1903 r. przyszedł na świat Józef Czechowicz

Uroczystość odbyła się pod pomnikiem poety przy budynku Poczty Głównej, czyli w miejscu jego śmierci podczas bombardowania Lublina we wrześniu 1939 r. Zebrali się pod nim uczniowie Szkoły Podstawowej nr 19, która nosi imię autora „Poematu o mieście Lublinie”, a także licealiści z pobliskiego III LO im. Unii Lubelskiej. Młodzież z podstawówki zaprezentowała kilka najsłynniejszych utworów poety. Kwiaty pod pomnikiem złożyli także przedstawiciele Muzeum Narodowego, Domu Słów i lubelskich urzędów.

– Był twórcą, którego poezja w sposób nieodwracalny odmieniła oblicze liryki minionego stulecia, a zarazem poetą, który wprowadził do Lublina literacką nowoczesność. Nauczył poetów lubelskich, a potem warszawskich, jak pisać w sposób niesłychanie sugestywny, łączący poetykę marzenia sennego z wizjami katastroficznymi. To, że tak licznie się zgromadziliśmy dowodzi, że był naszym wspólnym poetą – twierdzi prof. Wójtowicz.

Debiutował w 1923 r. na łamach lubelskiego „Reflektora” prozą pt. „Opowieść o papierowej koronie”. W swojej twórczości zajmował się jednak głównie poezją. Był także dziennikarzem związanym m.in. z Polskim Radiem i „Kurierem Lubelskim”.

– Mam poczucie, że Czechowicz jest cały czas odkrywany na nowo. Kiedy prowadzę kuluarowe rozmowy podczas różnych wydarzeń poetyckich, wymieniamy się informacjami i okazuje się, że każdy wie o nim coś innego. Był bardzo barwną i charyzmatyczną postacią, mam poczucie, że jeszcze długo nie znudzi się lublinianom – przekonuje Magdalena Krasuska z Domu Słów.