Wystawa prac Witolda Węgrzyna w Galerii Saskiej przy Al. Racławickich

Artysta był wieloletnim kierownikiem Pracowni Fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (która dała początek gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych), jak również jest założycielem i kierownikiem Zaocznych Studiów Fotografii na Wydziale Malarstwa i Grafiki ASP w Gdańsku. Od 1971 roku jest również członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, a kilkakrotnie był też członkiem Rady Artystycznej tejże organizacji.

Już ponad pięć lat wzdłuż Al. Racławickich na ogrodzeniu okalającym Ogród Saski usytuowana jest niebanalna Galeria Saska. Tym samym kontynuuje ona działalność Galerii na Płocie. Niezwykle ciepło przyjęli ją zarówno mieszkańcy miasta, jak i odwiedzający je turyści. Ideą przyświecającą obydwu przedsięwzięciom jest ciągłe poszerzanie oferty kulturalnej Lublina oraz angażowanie coraz szerszych kręgów mieszkańców do głębszego uczestnictwa w kulturze. Galeria funkcjonuje w tym miejscu od 2014 roku, a od roku 2015 organizatorem wszystkich wystaw jest Centrum Spotkania Kultur w Lublinie.

Witold Węgrzyn zadebiutował w 1968 roku pracami bardzo mocno zgrafizowanymi, o ekspresjonistycznym wyrazie. Uprawiał twórczość w zakresie fotomedializmu, ale nigdy nie był twórcą neoawangardowym. Jego prace określane są jako modernistyczne, które konsekwentnie podążają za zmieniającymi się formami nowoczesności, stymulowanymi własnymi przemianami artystyczno-estetycznymi. W przypadku tego artysty są to badania natury fotografii oraz stałe pytanie o tożsamość artystyczną. Z biegiem lat zbliżył się on do programu "fotografii elementarnej", do techniki graficznej, celowo pozbawionej aspektu dokumentacyjnego. W ten sposób jego twórczość stała się "rejestrującym obserwatorem", analizując problematykę światła i śladu jako podstawowych wartości konstruujących obraz fotograficzny (cykle "Sytuacje" I, II, III, IV i V).

Nieco później artysta zaczął tworzyć cykle o graficznym wyrazie, w których ukryty bywał zarówno składnik konceptualny, jak i surrealny, abstrakcyjny, wywodzący się ze współczesnej reklamy. Zacierając tradycyjne związki pomiędzy fotografią a grafiką, Witold Węgrzyn dowodził swych dużych medialnych możliwości, poszukując własnej definicji zmiennego i nieprecyzyjnego obszarowo zjawiska, jakim jest "fotografia". W swej twórczości artysta pyta o dalsze możliwości filozoficzne i artystyczne najnowszej fotografii.

Prace Witolda Węgrzyna znajdują się w Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi, w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, w Warszawie, Gdańsku, w Instytucie Sztuki Uniwersytetu w Tokio, w Muzeum Fotografii w Krakowie, w muzeum Miasta Gdańska, Muzeum Sopotu, Muzeum Emigracji w Gdyni, w Muzeum Morskim w Gdańsku. Artysta traktuje fotografię jako pogranicze mediów oraz dyscyplin artystycznych, jako pole do eksperymentów i poszukiwań własnej stylistyki, indywidualnego języka, jako pole penetracji w obszarze odpowiedzi na tematy podstawowe i uniwersalne.

Pracownię Witolda Węgrzyna opuściło wielu młodych artystów, którzy dziś odnoszą sukcesy w zakresie twórczości fotograficznej.

Wydarzenia lokalizowane "na płocie" wzdłuż Al. Racławickich są współfinansowane ze środków Urzędu Miasta Lublin, a kuratorem galerii jest Leszek Mądzik. Ta otwarta

przestrzeń wystawiennicza w jednoznacznie pozytywnym aspekcie wpływa na wizerunek miasta, demonstrując jego stałe ukierunkowanie nie tylko na kulturę i dialog, ale na dialog kultur. Dwa lata temu, w roku 700-lecia Miasta Lublina, galeria wyposażona została w nową iluminację. Dzięki temu prezentowane w tym miejscu ekspozycje są świetnie widoczne również po zmierzchu.