Trwa spór o zabytek przy Dolnej Panny Marii

Kamienicę przy ul. Dolnej Panny Marii 18 od ulicy oddziela drewniany płot, za którym widać okna bez szyb i elewację z odpadającym tynkiem. Budynek otacza niewielka, zarośnięta zielenią, działka.

Dom zbudowany około 1900 r. jest wpisany do gminnej ewidencji zabytków. Poza tym podlega ochronie, ponieważ znajduje się na terenie zabytkowego Śródmieścia.

Właściciel nieruchomości chciałby ją zburzyć, a potem odbudować, jednocześnie dodając nowe skrzydło.

- Budynek jest w takim stanie, że nadaje się wyłącznie do rozbiórki. Jego remont nie opłaca się z przyczyn ekonomicznych. Tylko podbicie fundamentów wiązało się z ogromnymi kosztami, ale mój klient chce odbudować kamienicę w dawnym kształcie - zapewnia mecenas Dariusz Pelak, pełnomocnik właściciela domu przy ul. Dolnej Panny Marii 18.

Innego zdania jest miejski konserwator zabytków: - Zabytek powinien być chroniony bez względu na jego stan zachowania. Nie mamy nic przeciwko dobudowaniu skrzydła na wolnej części działki, ale nie zgadzamy się na rozbiórkę - tłumaczy Hubert Mącik. Jednocześnie podkreśla: - Odbudowana kamienica nie będzie już zabytkiem. Powinno nam zależeć na ochronie zabytkowej substancji w Lublinie.

Miejski konserwator zabytków już czterokrotnie odmówił właścicielowi kamienicy przy Dolnej Panny Marii uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy. Ostatni raz w poniedziałek. - Właśnie dlatego, że przedstawiony nam projekt zakładał rozebranie zabytku. To jedyny powód - precyzuje Hubert Mącik.

Spór o kamienicę toczy się od grudnia 2012 r. Właściciel nieruchomości po każdej odmowie miejskiego konserwatora zabytków odwoływał się do ministerstwa kultury, a resort każdorazowo decydował o zwrocie sprawy na poziom Lublina.

- Efekt tej polityki będzie taki, że budynek po prostu się rozpadnie, bo właściciel nie będzie mógł zrobić tego, co zamierzył - komentuje Dariusz Pelak.

Ul. Dolnej Panny Marii znajduje się w sąsiedztwie ul. Narutowicza. Najważniejszym zabytkiem w tym miejscu jest wieżyczka wodna, która jest reliktem dawnego wodociągu. Prowadzi do niej uliczka wyłożona kocimi łbami. Rząd kamienic vis-a-vis czeka na generalny remont, na przykład ,,dwunastka" po pożarze to ruina bez dachu. Okna sąsiedniej kamienicy na parterze są zabite dyktą.