Samochody PRL-u: FSC Żuk z Lublina [ZDJĘCIA ]

Zbyt mały rozstaw kół, wysoko położona skrzynia ładunkowa i co za tym idzie środek ciężkości nie tylko utrudniały codzienną eksploatację auta, ale przede wszystkim czyniły je bardzo niebezpiecznym na drodze. Szybkie pokonywanie łuków i zakrętów oraz nagłe ruchy kierownicą przy większej prędkości kończyły się zazwyczaj wypadkiem.

Zobacz też: Samochody PRL-u: FSO Warszawa [ZDJĘCIA]

Dzięki wykorzystaniu podwozia, silnika i układu jezdnego popularnej warszawy dostawczak był tani i popularny. Jego konstrukcja została opracowana w 1956 roku. W 1958 roku auto oficjalnie
pokazano na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Produkcja ruszyła rok później. Pojazdy powstawały w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie.

Żuk był samochodem dwudrzwiowym o nadwoziu typu pick-up. Jego kabina przeznaczona była do przewozu dwóch osób, zaś powierzchnia przestrzeni ładunkowej wynosiła 4 metry kwadratowe. Można ją było przykryć brezentową plandeką, rozpościeraną na specjalnych pałąkach. Pierwsze żuki rozpędzały się do 90 km/h, zużywając przy tym średnio 14 litrów paliwa.

Zobacz też: Samochody PRL-u: Syrena [ZDJĘCIA]

Żuk był od wielokrotnie modernizowany. W fabryce powstawały kolejne prototypy. W 1966 roku ruszyła produkcja furgonu o ładowności 850 kg. W tym samym roku lubelską fabrykę zaczęły opuszczać auta przystosowane do gaszenia pożarów. W następnym roku przygotowana została produkcja żuka z drewnianą skrzynią ładunkową o pow. 4,6 m kwadratowego i ładowności do 950 kg.

Zobacz też: Samochody PRL-u: Polski Fiat 125p [ZDJĘCIA]

Unowocześnione w latach 70- tych wersje dostawczaków z Lublina cieszyły się dużą popularnością. Były wśród nich pojazdy przeznaczone do przewozu osób i ładunku oraz specjalne konstrukcje dla rolników. Auta w całości i w częściach trafiały na zagraniczne rynki.

W latach 1959 - 1998 powstało w sumie 587 500 żuków.

Skomentuj: