W maju w Lublinie będzie można zobaczyć m.in. takie spektakle Teatru Centralnego:
"Zwierzątka małe zwierzenia" to spektakl Pawła Passiniego, inspirowany bajkami Siergieja Kozłowa
Siergiej Kozłow był jednym z najbardziej znanych i cenionych autorów bajek w Rosji i krajach byłego ZSRR. Bohaterami krótkich historyjek uczynił mieszkańców lasu: jeżyka, niedźwiadka, puchacza, wiewiórkę, zająca, wilka i wielu innych. Zwierzęta przeżywają czasem fantastyczne, a czasem najzwyklejsze na świecie przygody, próbują spełniać swoje – często zupełnie zwariowane marzenia. Zmagają się ze swoimi słabościami, walczą z samotnością i mimo dzielących je różnic, zawsze próbują się jakoś ze sobą dogadać. Nieustannie podróżują – zarówno na jawie jak również przez pełen niespodzianek las wyobraźni. Nigdy nie tracą nadziei i ciekawości świata, a wszystkie bajki – jak w bajce – dobrze się kończą.
choreografia: Karen Foss we współpracy z tancerzami Lea Capkova, Marianne Kjærsund, Daniel Racek
tańczą: Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń, Beata Mysiak, Anna Żak
projekt scenografii i oświetlenia: Sigve Sælensminde
realizacja oświetlenia: Marcin „Kabat” Kowalczuk
dźwięk i muzyka: Jørgen Knudsen
gitara: Bartek Węgliński
realizacja dźwięku: Rafał Zarzeka
projekcje video: Alan Lucien Øyen
oryginalna produkcja: kfQW/Norwegia, Jan Malik – Nanohach/Czechy, Carte Blanche AS/Norwegia
produkcja lubelska: Teatr Centralny, Centrum Kultury w Lublinie
premiera lubelska: 9.11.2011
Najnowszy spektakl Izabeli Chlewińskiej inspirowany jest słynną powieścią Kurta Vonneguta "Rzeźnia numer pięć", filozofią Seneki i osobistą refleksją nad „cudem” śmierci. Jest specyficzną podróżą w czasie, a zarazem absurdalną wyprawa w celu poszukiwania sensu w tym, co budzi nasz największy strach, miksturą złożoną z absurdalnego dowcipu i gorzkiej ironii, zdystansowanego spokoju i mądrości oraz lęku przed nieznanym, niepojętym i prawie magicznym aktem „zniknięcia”. Owo „zniknięcie” to każdy koniec relacji z drugim człowiekiem, każde puste miejsce, jakie po nim zostaje, niezależnie od tego czy nadal „żyje” czy nie. Szorstki, a zarazem prześmiewczy język Vonneguta i jego liczne próby podjęcia tematu masakry w Dreźnie podczas drugiej wojny światowej doprowadziły do stworzenia absurdalnej historii o przenoszeniu się w czasie, latających talerzach i w końcu o alternatywnej filozofii życia i śmierci, czasu i braku czasu na obcej / lepszej / innej planecie - na Tralfamadorii. I tak powstał spektakl / wykład, okraszony wyrafinowaną strukturą ruchową, w dźwięku i świetle przenoszącym nas w podróż w czasie o wysublimowanym i osobistym charakterze. Tej filozoficznej wypowiedzi służy tancerz /aktor / performer, a także widz.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
