Po ESK 2016: Jak wykorzystać zaangażowanie mieszkańców Lublina?

Początek w południe w Trybunale Koronnym na lubelskim Starym Mieście.

Sama aplikacja to – bez obszernego aneksu – 117 stron i mnóstwo pomysłów. Jednym z głównych symboli ESK miał być Sztukmistrz i jego trupa z mobilną sceną. W 2012 r. miała objeżdżać peryferie Lublina, przez następne dwa lata całą Polskę, a w 2015 r. – Europę. Lublin kusił też przybliżeniem kultury Wschodu. Dlatego część imprez (m.in. Festiwal Subkultur) szykował Lwów i stąd jest też projekt międzynarodowej objazdowej orkiestry jazzowej grającej na lotniskach Europy.

Nie brak odwołań do tego, czego nie ma. Jest spojrzenie na Europę przez pryzmat żydowskich ulic Szerokich w Krakowie, Amsterdamie, Budapeszcie, Pradze, Wilnie, Rydze, Lwowie i Kordobie. W jednym z baraków Majdanka miały się odbywać wystawy i spektakle.

Sporo też odwołań do prowincji: objazdowe teatry angażujące „naturszczyków”, wiejskie teatry w mieście. Jest też land art w śródmieściu, warsztaty dawnych rzemiosł, kilkumiesięczna uczta w skansenie połączonym z centrum specjalną linią autobusową. A także kultura krytyczna: performance, Forum Teatru Politycznego (komentującego i żądającego zmian) czy specjalna edycja Transeuropy. A do tego wolne terytoria sztuki – miejsca, które mogą wykorzystać twórcy. Mowa była też o adaptacji staromiejskich poddaszy na pracownie artystyczne.

W przypadku uzyskania tytułu ESK wydatki miasta na kulturę miały wzrosnąć z 4 do 6 proc. budżetu. Dokument mówił też, że niezależnie od wyniku konkursu Lublin chce być w grudniu 2011 r. gospodarzem spotkania wszystkich polskich kandydatów, na którym poznamy raport o tym, co zmieniło się w tych miastach. – Plan będzie realizowany – zapowiada Krzysztof Żuk, prezydent Lublina.

Czy wszystko uda się zrobić, mimo że Europejską Stolicą Kultury 2016 został nie Lublin, a Wrocław? Pierwsze odpowiedzi na to pytanie mogą paść na dzisiejszym spotkaniu.