Lublin: Odsłonili tablicę poświęconą byłemu prezydentowi (zdjęcia)

Wydarzenie to poprzedziła msza św. w intencji Ryszarda Kaczorowskiego, odprawiona w kościele św. Marcina w Zemborzycach.

Honorowym gościem uroczystości była Pani Karolina Kaczorowska, wdowa po tragicznie zmarłym prezydencie.

W ceremonii odsłonięcia tablicy wzięli udział m.in przedstawiciele władz miejskich i oświatowych Lublina, radni dzielnicy Zemborzyce, członkowie stowarzyszenia Szarych Szeregów, reprezentacja Hufca Lublin ZHP, a także grono pedagogiczne Zespołu Szkół Nr 8, młodzież szkolna i rodzice.

Po głównym punkcie uroczystości, licznie przybyli goście obejrzeli wzruszającą część artystyczną w wykonaniu uczniów szkoły pt. "Ryszard Kaczorowski. Harcerz-Żołnierz-Prezydent".

Całość zakończyła się uroczystym obiadem, po którym goście - na czele z Panią Karoliną Kaczorowską - dokonali wpisu do pamiątkowej księgi.

Wczorajsze uroczystości miały ścisły związek z pracą wychowawczą, która prowadzona jest w placówce. Należy wspomnieć, że w szkole działa aktywnie drużyna harcerska. Nie bez znaczenia jest też rola ciekawie urządzonej izby pamięci, gdzie znajduje się tablica poświęcona Ryszardowi Kaczorowskiemu. Patroni Szkoły Podstawowej Nr 8 - Aleksander Kamiński oraz Gimnazjum Nr 25 - Szare Szeregi, to harcerze i podobnie jak Ryszard Kaczorowski byli bohaterami w walce o polskość, a także wspaniałymi wychowawcami młodzieży.

Urodził się 26 listopada 1919 roku w Białymstoku w rodzinie szlacheckiej. Jako 14-latek wstąpił do harcerstwa. W trakcie okupacji sowieckiej, współtworzył w Białymstoku konspiracyjne struktury Szarych Szeregów, m.in. jako hufcowy oraz komendant chorągwi.

Za tajną działalność 17 czerwca 1940 roku aresztowało go NKWD. W wyniku procesu został skazany na karę śmierci, jednak po stu dniach uwięzienia w celi śmierci sąd Związku Sowieckiego zamienił mu karę na 10 lat łagrów i zesłał na Kołymę.

Wypuszczony z więzienia po wejściu w życie układu Sikorski-Majski, w marcu 1942 roku zasilił szeregi tworzonej w ZSRR przez gen. Władysława Andersa Armii Polskiej i wyszedł wraz z nią do Palestyny. Jako żołnierz walczył w kampanii włoskiej, pełniąc podczas bitwy pod Monte Cassino funkcję dowódcy ośrodka łączności 2. Brygady Strzelców Karpackich.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył przerwaną edukację. Studiował w Szkole Handlu Zagranicznego. W 1952 roku ożenił się z Karoliną Mariampolską.

Włączył się także w emigracyjną działalność Związku Harcerstwa Polskiego, najpierw jako naczelnik harcerzy, następnie jako przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie.

Uczestniczył również w pracach parlamentu emigracyjnego zwanego Radą Narodową oraz w życiu społecznym emigracji w wielu organizacjach. W roku 1986 powierzono mu stanowisko ministra do spraw krajowych w polskim rządzie na uchodźstwie. 19 lipca 1989 roku zaprzysiężony został na urząd prezydenta na uchodźstwie.

22 grudnia 1990 roku podczas uroczystości na Zamku Królewskim w Warszawie przekazał insygnia władzy, w tym m.in. Orderu Orła Białego, pierwszemu wybranemu w wolnych wyborach prezydentowi Lechowi Wałęsie.

Po złożeniu urzędu Kaczorowski nadal czynnie działał w sferze publicznej i społecznej, zarówno w kraju, jak i na emigracji. Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku.