”Kosmos” LTT w dniu apokaliptycznej wizji końca świata

Recenzja powstała w ramach akcji "Relacja za akredytację". Dziękujemy!

Obrazy i słowa Wasyla Kandyńskiego ożyły. „”Kosmos” LTT w Warsztatach Kultury w dniu apokaliptycznej wizji końca świata.

"Kosmos" stworzony przez Wojciecha Kapronie, wspólnie z niezależną grupą kilku.com, transcenduje dzięki trzem elementom: ruchowi, dźwiękowi, świetle.

Aby w pełni przeżyć obraz, musimy zdać sobie sprawę z tego, że jest totalny. Perfekcyjnie wykorzystane możliwości człowieka i wyobraźni, jakie wiążą się z wyborem płaszczyzny jako pola działania artystycznego, pozwoliły na doświadczanie dzieła i zabrały widza w trójwymiarową podróż.

Pewne przyzwyczajenie, które towarzyszy nam w kontakcie z obrazem, dotyczy poszukiwania w nim śladów rzeczywistości. Nawet w bardzo uabstrakcyjnionym obrazie odnajdujemy takie sugestie. Multimedialny spektakl pokazuje, jak można połączyć rzeczywiste elementy, by przenieść się w zupełnie inny wymiar, a jedynym ogranicznikiem jest ludzka wyobraźnia. Całość nabiera kształtu abstrakcyjnego bytu, obdarzonego własnym życiem, własnymi możliwościami działania.

Tancerz wydaje się punktem, który możemy pojmować jako odrębny mikroświat, obdarzony kolistym zamkniętym w sobie kształtem, jest odizolowany od otoczenia. Jego istnienie koncentruje się tylko i wyłącznie na płaszczyźnie stworzonej kostki. Po czym w przeciwieństwie punktu, zamienia się w linię obdarzoną dynamiką, pojmowaną niekiedy jako ślad poruszającego się punktu. Jest jakby rodzącym się napięciem, które kumuluje się w ruchu linii prostej ku nieskończoności. Linia stwarza dynamikę obrazu, dzieląc płaszczyznę.

Napięcie, jakie zrodziło się na płaszczyźnie, atmosfera mimo, że brakowało tlenu, pozwalała oddychać, kiedy budzimy się na dnie kosmosu i okazuje, że tam też można żyć, daje pojęcie, że to nie koniec, jest siłą tego spektaklu.

Perfekcyjna świadomość własnego ciała Wojtka Kapronia, w połączeniu z muzyką Konrada Chyla i wizualizacjami Aleksandra Janasa i Roberta Zająca ukazały własne niepokoje końca świata. Daleko od robotyki, czy kosmicznie też będziemy mieli ludzkość do swojej dyspozycji? Obraz to słowo, które towarzyszy mi - bo odbierać sztukę tyloma zmysłami, nie zdarza się często, a 42 min obcowania z „Kosmosem” wypełniają tą lukę audiowizualności na pewno. Warsztaty Kultury po raz kolejny oddaliły się od realności, w jakiej przyszło nam żyć, zabierając nas w niezwykłą podróż.

choreografia, taniec: Wojtek Kaproń;
wizualizacje: Aleksander Janas, Robert Zając;
udźwiękowienie: Konrad Chyl

http://www.ltt.art.pl/kosmosrep