Giełda staroci czy cepeliada? (materiał Dziennikarza Obywatelskiego)

Dzisiaj, jak w każdą ostatnią niedzielę miesiąca odbyła się giełda staroci w Lublinie. Kolejny raz kolekcjonerzy i pseudo kolekcjonerzy wystawiali swoje zbiory na sprzedaż, na boisku za III L.O. oraz od jakiegoś czasu na Starym Mieście. Jeżeli chodzi o pierwszą lokalizację to wszystko w porządku. Jest plac, można się rozstawić swobodnie, wjechać autem etc. Jeżeli chodzi o Stare Miasto obraz giełdy kolekcjonerskiej zmienia się. Wpływ na to mają okoliczności w jakich sprzedawcy mają rozstawione swoje stoiska. Poupychani pomiędzy ogródki piwne starają się zagospodarować miejsce tak optymalnie jak to się da. Duża część ma oczywiście ze sobą przedmioty kolekcjonerskie; obrazy, monety, porcelanę i inne. Jest także część takich, którzy z giełdą staroci mają tyle wspólnego co Słowacja z morzem...

I tak możemy na Starym Mieście kupić drapak dla kota, wędkę, płyty z utworami disco polo, serwetki, ubrania a nawet peruki. Może zaopatrzyć się w zdjęcia Michaela Jacksona czy Marilyn Monroe. Urzędnicy zafundowali nam, po przeniesieniu giełdy na Stare Miasto, wizytówkę imprezy nie zorganizowanej Na domiar wszystkiego sprzedający chodzą załatwiać swoje potrzeby w ustronne miejsca lub do restauracji.

Restauratorzy mają  powywieszane na swoich ogródkach obrazy, obrusy, szable, zegary i inne przedmioty sprzedających. Auta dostawcze zastawiają ciągi komunikacyjne. Wszystko to wygląda tragicznie. Chcę postawić pytanie na koniec tej relacji. Dlaczego miasto nie potrafi zorganizować raz w miesiącu, miejsca i obsługi (chociażby sanitarnej) dla tych ludzi. Giełda z tradycjami, comiesięczna wizytówka naszego miasta powinna być dla urzędników priorytetem w promocji koziego grodu. U nas jest wszystko na odwrót. Byle jak i byle gdzie.