Alarmy o zagrożeniach: Po czym poznać prawdziwy alarm?

Reakcja służb miasta na zagrożenie będzie przebiegała mniej więcej według poniżej opisanego scenariusza:

1. W całym mieście zostaną uruchomione syreny alarmowe.

Będzie to modulowany ciągły sygnał, trwający trzy minuty (wraz z ostatnią nowelizacją odnośnej ustawy, zniknął podział na alarm powietrzny i alarm o skażeniach).

Uwaga:

W praktyce może się zdarzyć – jako że nowelizacja nastąpiła niedawno – że sygnał alarmowy będzie podawany według starych definicji. Czyli:
a) alarm powietrzny; dźwięk modulowany trwający 3 minuty,
b) alarm o skażeniach; dźwięki trwające około 10 sekund powtarzane przez 3 minuty,
c) alarm o klęsce żywiołowej; dźwięk ciągły, trwający 3 minuty.

2. Na ulicach mogą się pojawić specjalne pojazdy, nadające komunikaty przez megafony.

W miarę możliwości będą też wykorzystywane inne możliwości powiadamiania, włącznie z funkcjonariuszami służb lub nawet wolontariuszami, chodzących „od drzwi do drzwi”.

3. Państwowe ośrodki radia i telewizji przerwą nadawane audycje i zaczną podawać trzykrotnie powtórzony komunikat typu: „Uwaga, uwaga, ogłaszam alarm...”.

Dalej zostanie podany rodzaj zagrożenia i obszar, dla jakiego będzie ogłoszony alarm (może być całe miasto, może być jedna dzielnica). Zostanie też wyświetlony żółty trójkąt, lub w uzasadnionych przypadkach inny symbol (zgodnie z nowelizacją znika podział na czerwony kwadrat i czarny trójkąt).

Znakiem pośrednim, że „coś się dzieje” z pewnością będzie ponadnormatywną działalność służb miejskich, samochody poruszające się na sygnale.

Po powyżej opisanych komunikatach powinny zostać podane szczegółowe instrukcje dla ludności.

Mogą być też podane także poprzez megafony. Należy ich wysłuchać uważnie i według nich postępować.

Może to być polecenie udania się do nisko położonych miejsc, zagłębień terenowych (aby na przykład ukryć się przed skutkami fali uderzeniowej wybuchu jądrowego lub głowicy konwencjonalnej dużej mocy).

Albo odwrotnie, instrukcje nakażą wejść jak najwyżej (np. w sytuacji, gdy gazy bojowe lub skażenia utrzymujące się nisko przy gruncie).

Należy pamiętać, że dokładne wykonywanie zaleceń, pozornie nawet bezsensownych, może uratować nasze zdrowie i życie.

Przykładem może być – w wypadku groźby wybuchu dużej mocy w pobliżu – nakaz znalezienia schronienia najlepiej na miękkim podłożu i położenia się płasko.

Po co?  Aby zminimalizować ryzyko odniesienia obrażeń na skutek wstrząsu wywołanego takim uderzeniem.

Gdy usłyszycie prawdziwy alarm, nie wpadajcie w panikę.

Postępujcie (jak zostało napisane wyżej) zgodnie z instrukcjami, nie utrudniajcie ruchu specjalnych pojazdów (w szczególnych przypadkach stać może się nim nawet... zaprzęg konny), udrożnijcie ciągi komunikacyjne, nie przeszkadzajcie funkcjonariuszom służb w ich pracy.

Ewentualne poszukiwanie schronu, jeśli jego lokalizacja nie zostanie podana w komunikatach, będzie raczej mijać się z celem.

Istniejące w Lublinie schrony są w stanie zapewnić schronienie zaledwie kilkuprocentowej części populacji i to przy optymistycznym założeniu, że większość z nich jest sprawna i utrzymywana w gotowości.

W planach jest obecnie wdrożenie systemu ostrzegania ludności przy pomocy telefonii komórkowej (tzw „cell broadcast”).

Proponuje się także wykorzystanie RDS, jako że większość radioodbiorników posiada możliwość wyświetlania na czytnikach komunikatów nadawanych przez rozgłośnie radiowe.

Uwaga: informacje dotyczące alarmowania i obowiązujących procedur, jakie można znaleźć w Internecie, nie zawsze są prawdziwe lub kompletne; jest to o tyle niepokojące, że przeinaczone lub niezaktualizowane informacje widnieją nawet na stronach placówek edukacyjnych czy Gminnych Centr Zarządzania Kryzysowego.

Źródła: Biuro ds. Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej, Rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 7 stycznia 2013 r, załącznik w sprawie rodzajów alarmów.