Teatr powstał ekspresowo - w cztery miesiące. Do tego należy doliczyć dwa lata na prace wykończeniowe "cokolwiek źle zbudowanego" wedle prasy, ówczesnego teatru zimowego. Na jego za wąskiej, za płytkiej i do tego za wysoko umieszczonej scenie grywano klasykę dramatu, pop i wodewile. Paliły się sztuczne ognie, gdy standardem były łojówki i można było usłyszeć narodowe utwory podczas powstania listopadowego. Kto z początku zasiadał w 334 miejscach w ośmiu teatralnych lożach? Już nie typ strojnego sarmaty, ale, urzędnicy i wojskowi. Mieszczanie byli, póki co, w nieśmiałej mniejszości. Aktor wstępował na scenę ze ściśniętym gardłem, bo lada moment mogła wybuchnąć burda.
W sezonie zimowym 1830/1831 wybuchła tzw. "wojna teatrów". W dobie powstania listopadowego wyłoniły się dwa wrogie obozy - dyrektora, Kajetana Nowińskiego i Andrzeja Tomasza Chełchowskiego (wedle plotkarskich doniesień - zagorzałego pokerzysty). Panowie rywalizowali na patriotyczne repertuary i o to, kto przekaże więcej środków na cele wojskowe. Na porządku dziennym były takie chwyty jak zniszczenie dekoracji, czy upicie suflera. Gdy przykładowo triumfy świecił poemat Nowińskiego pt. "Orzeł Biały", w którym z obłoków przemawiali do publiczności m.in. Kościuszko i Poniatowski, Chełchowski odpowiedział poetyckim montażem "Mogiła w Krakowie, czyli Zgon, zjawienie i wskrzeszenie Kościuszki". Ponieważ ten drugi musiał wdzierać się do teatru siłą, kilka kroków dalej, postawił własny, drewniany amfiteatr. Cały wigor uszedł z rywali wraz z załamaniem powstania.
Przez lata repertuar raz to bardziej ambitny, raz to bardziej popularny był na językach lublinian. Wedle jeden z relacji, które przytacza Stanisław Kruk w książce "Życie teatralne w Lublinie": "zacząwszy od poniesienia kurtyny, aż do jej ostatniego zapuszczenia publiczność widziała same nowości tak pod względem dekoracji, jak i garderoby". W 1908r. w budynku Teatru Starego rozpanoszył się proceder, który wyludniał teatralne sale. Na imię mu: film. Pierwsze regularne kino ,,Theatre Optique Parisien" kusiło widownię niemymi hitami z muzyką na żywo w wykonaniu taperki. Rękę do jego powstania przyłożył spadkobierca Łukasze Rodakiewicza, Romuald Makowski. Kino wielokrotnie zmieniało nazwę (m.in. "Panteon","Rialto" czy 'Staromiejskie") i działało do 1981 roku.
***
We czwartek 16 bm. po raz pierwszy w pustych od dekad lożach pojawią się ludzie. Dzień otwarty w teatrze przy ul. Dominikańskiej 5 w Lublinie potrwa od godz. 13 do 17. - Zwiedzanie będzie się odbywało w grupach 15-osobowych. Ograniczenie wynika stąd, że chcemy pokazać różne zakamarki, jak pomosty sceniczne czy zapadnie - mówi Karolina Rozwód, dyrektorka Teatru Starego.
Nasze serwisy:
Kronika policyjna Lubelszczyzny
Repertuar lubelskich kin
Lubelski informator miejski
Z przymrużeniem oka
Najświeższe wiadomości z Twojego miasta prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
Prześlij nam swój artykuł lub swoje zdjęcia. Nie masz konta? Zarejestruj się!
Masz firmę? Dodaj ją za darmo do Katalogu Firm.
Organizujesz imprezę? Poinformuj nas
Tragiczne zdarzenie na Majorce - są zabici i ranni
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
